ΦΩΚΙΩΝ ΝΕΓΡΗΣ
Ο Φωκίων Νέγρης , Γενικός Διευθυντής της Ε. Ε. Μ. Λ, Δήμαρχος Λαυρίου,υπουργός και πρώτος Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών (1846-1928)
Α. ΚΟΡΔΕΛΛΑΣ
|
|
 |
| ο Ανδρέας Κορδέλλας σε νεαρή ηλικία(1836-1909) | Ο Ανδρέας Κορδέλλας σε προχωρημένη ηλικία |
Α. Κορδέλλας(1836 -1909 ) αποφοίτησε από την Ευαγγελική Σχολή και αμέσως μετά πήγε στη Γερμανία και εκεί γράφτηκε στη διάσημη Μεταλλειολογική Σχολή της Φραϊβέργης. Εκεί παρακολούθησε τα μαθήματα μεγάλων και σπουδαίων καθηγητών και αφού τελείωσε τις σπουδές του το 1860, επέστρεψε στην Ελλάδα σε ηλικία 24 ετών ,έχοντας άριστες γνώσεις στα μαθήματα της Ορυκτολογίας, της Γεωλογίας, καθώς επίσης της Μεταλλειολογίας και της Μεταλλουργικής. Ο Ανδρέας Κορδέλλας, ο εμπνευστής του νεότερου Λαυρίου, επιστημονικά πλήρως καταρτισμένος ,γεμάτος πάθος και ζήλο για τη δημιουργία της μεταλλευτικής –μεταλλουργικής βιομηχανίας που είχε οραματιστεί, με αγάπη για την περιοχή, ήταν ο πρώτος που αντελήφθη τις δυνατότητες του Λαυρίου. . Το 1860 έρχεται στο Λαύριο και γνωματεύει πρώτος αυτός για την οικονομική προοπτική που υπάρχει από την ανακαμίνευση των σκωριών.
Ήταν γνώστης της αρχαίας ιστορίας, όπως δείχνει το σύγγραμμά του για το αρχαίο Λαύριο * Α.Κορδέλλας, le Laurium , Marseille ,1869 και πιθανόν αυτό να υποκίνησε το ενδιαφέρον του για τα μεταλλεύματα της περιοχής
Ι.Β.ΣΕΡΠΙΕΡΗ
|
Το Mνημείο του Ιωάννη Βαπτιστή Σερπιέρι ( I.B. Serpieri) Στο τέρμα της πλατείας στέκεταικαι σήμερα ένα επιβλητικό , υπερμέγεθες μνημείο ο ανδριάντας του I.B. Σερπιέρι, φτιαγμένο από μάρμαρο , έργο του γλύπτη Γ. Βρούτου.Τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος έγιναν το 1899. Ήταν στημένο σε υπερυψωμένη μαρμάρινη βάση που διατηρείται και σήμερα μαζί με τους τέσσερις φοίνικες στα άκρα προστατευόμενη από μεταλλικό κιγκλίδωμα.Στο ύφος του αγάλματος συνυπάρχει η προσπάθεια να εμφανιστεί ο I.B. Σερπιέρι ως ο ιδρυτής της πόλης, από τη μια μεριά με το μετάλλευμα που κρατάει στο ένα χέρι και τη μεταλλευτική βακτηρία στο άλλο , αλλά ταυτόχρονα από την άλλη να τονισθεί και η ηγεμονική του φυσιογνωμία που θα εκφραζόταν περισσότερο λόγω του ύψους της θέσης του και της δυναστικής έκφρασης του προσώπου με το βλέμμα του επικυρίαρχου που εποπτεύει στην περιοχή.Η ύπαρξη των φοινίκων στα άκρα δημιουργούσε ένα συνδυασμό γλυπτικής και φύσης σε ένα μνημειακό σύνολο.Στη διατηρημένη υπερυψωμένη βάση υπάρχουν τρεις επιγραφές : στην κύρια όψη « Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρης, ζώσαν εκ νεκράς ανέστησε πόλιν και πλούτον από σποδού αυτή εξανέτειλε» ,άλλη στην ανατολική πλευρά γραμμένη στα Γαλλικά «JeanBaaptisteSerpieriD’ unepoussierededignee, ilatirel’ eclatdumetaletlepaindel’ ouvrier» (μεταφρ. Ο I.B. Σερπιέρι από μια παραμελημένη τέφρα ανέσυρε τη λάμψη του μετάλλου και το ψωμί του εργάτη) και μια τρίτη στη δυτική πλευρά γραμμένη στα Ιταλικά « Italiano Gianbatista Serpieri la citta volle e viglia qui» ( Μεταφρ. στον Ιταλό I.B. Σερπιέρι η πόλη θέλησε (εννοείται : να αφιερώσει αυτό το μνημείο ) και ξαγρυπνά εδώ).Είναι σύμφωνα με το Γιώργο Δερμάτη, μια προσπάθεια ιδεολογικής ερμηνείας του έργου τέχνης που αποθεώνει το ιστορικό πρόσωπο του I.B. Σερπιέρι «Πρόκειται για κλασική προσωπολατρεία, για μια υμνολογία που απορρέει περισσότερο από την παντοδύναμη οικονομική του εξουσία». O I.B. Σερπιέρι εμφανίζεται έτσι ως μέγας χορηγός ζωής στην περιοχή και στους ανθρώπους, μέγας μεταλλευτής-μεταλλουργός, πατέρας, προστάτης, ευεργέτης και σωτήρας τον οποίο η πόλη γονυπετής ευγνωμονεί. Κι αυτά σε αντίθεση με τα πραγματικά δεδομένα της αποικιοκρατικής νοοτροπίας , παραγνωρίζοντας τον πρωτοπόρο ρόλο του Α. Κορδέλλα και των δυνάμεων της εργασίας εν προκειμένω της σκληρής εργασίας των μεταλλωρύχων που με το αίμα και τον ιδρώτα τους θεμελίωσαν το νεότερο Λαύριο. Σύμφωνα με το Γιώργο Δερμάτη, «ο I.B. Serpieri δεν εκμεταλλεύτηκε μόνο τις αργυρίτιδες φλέβες , αλλά και τις ανθρώπινες φλέβες του Λαυρίου» με αποτέλεσμα το Λαύριο να πληρώσει πολύ ακριβά «τα λύτρα της αναγέννησής του» Σήμερα, το άγαλμα, ύστερα από την αποκαθήλωσή του, κατόπιν των επεισοδίων που είχαν δημιουργηθεί στο Λαύριο, αναφορικά με το ρόλο και τη δράση του I.B. Σερπιέρι , κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του, φυλασσόταν στον κήπο της Εθνικής Πινακοθήκης στην Αθήνα. Σε σχετική αλληλογραφία μεταξύ του Δήμου Λαυρεωτικής και της Διευθύντριας της Εθνικής Πινακοθήκης , κατόπιν αιτήματος του Δήμου περί επιστροφής του ανδριάντα και επανατοποθέτησής του στον χώρο που του αρμόζει και για τον οποίο κατασκευάστηκε, δόθηκε η θετική απάντηση της μεταφοράς , τοποθέτησης και συντήρη σης του ανδριάντα, στον χώρο όπου ανήκε. Ήδη το άγαλμα κοσμεί το συγκεκριμένο χώρο. |
Το άγαλμα Ι.Β. Σερπιέρη (Έργο του Γλύπτη Γεωργίου Βρούτου)
Τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του Ι.Β. Σερπιέρη (13 Ιουνίου 1899)
Το άγαλμα στην σημερινή του θέση στην κεντρική πλατεία της πόλης του Λαυρίου.
|
ΜΟΥΣΕΙΑ ΛΑΥΡΙΟΥ
Αρχαιολογικό Μουσείο
Αρχαιολογικό Μουσείο
Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Λαυρίου βρίσκεται στην άκρη της πόλης, απέναντι από το συγκρότημα των σχολικών κτηρίων του Α Γυμνασίου και Λυκείου της πόλης.
Το κτήριο κατασκευάστηκε στιςαρχές της δεκαετίας του 1970 και χρησιμοποιήθηκε για τη στέγαση των ευρημάτων των ανασκαφών της περιοχής. Από τον Οκτώβριο του 1999 παρουσιάζεται σε ένα τμήμα του κτηρίου, έκθεση ευρημάτων των πολύχρονων ερευνών που πραγματοποιήθηκαν στην ιδιαίτερα πλούσια περιοχή του Λαυρίου.
Η Λαυρεωτική κατοικήθηκε συνεχώς ήδη από τη Νεότερη Νεολιθική περίοδο (5400-4500 π .Χ). Η συνεχής κατοίκηση και η πολύμορφη δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στον τόπο αυτό, που έγινε γνωστός κυρίως για το πλούσιο σε αργυρούχο μετάλλευμα υπέδαφός του, συντέλεσε στην εξαφάνιση πολλών από τα απομεινάρια παλιότερων περιόδων.
Ειδικότερα , η δραστηριότητα των μεταλλευτικών εταιρειών κατά το 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου , είχε σαν συνέπεια ευρήματα να διασκορπιστούν σε ιδιωτικές συλλογές ή να χαθούν.Ορισμένες από τις αρχαιότητες που είχαν συγκεντρωθεί στα γραφεία των εταιρειών διαφυλάχθηκαν και εκτίθενται στο Μουσείο. Στόχος της έκθεσης είναι να δείξει τη συνέχεια της κατοίκησης από την απώτερη αρχαιότητα ως τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους και να δώσει μια πληρέστερη εικόνα των ευρημάτων από όλα τα σημεία της Λαυρεωτικής, όπου αναπτύχθηκαν οι αρχαίοι Δήμοι του Σουνίου , του Θορικού, της Αμφιτρτοπής και της Αναφλύστου.
Η πρώτη μικρή αίθουσα είναι αφιερωμένη στα μεταλλεία. Επεξηγηματικοί πίνακες , ευρήματα και μεταλλευτικοί όροι δίνουν μια εικόνα της επεξεργασίας του μεταλλεύματος. Στο αίθριο εκτίθενται μαρμάρινα έργα, επιτύμβια και αναθηματικά ανάγλυφα, αγάλματα της ’ρτεμης και της Κυβέλης και μια ερμαϊκή στήλη, έργα που βρέθηκαν στη διάρκεια των εργασιών των μεταλλευτικών εταιρειών του 19ου αιώνα, με άγνωστο όμως τον ακριβή τόπο της ευρέσεως. Την ανατολική και νότια πλευρά του αιθρίου καταλαμβάνουν οι σωζόμενες ανάγλυφες πλάκες της ζωφόρου του ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο με θέματα από την κενταυρομαχία και τη γιγαντομαχία, έργο Κυκλαδιτών τεχνιτών του 5ου αιώνα π. Χ .
Στην αίθουσα στη βορειοανατολική γωνιά του αιθρίου εκτίθενται ευρήματα από τα γεωμετρικά και κλασικά νεκροταφεία του Θορικού και του Σουνίου. Μια προθήκη είναι αφιερωμένη σε μερικά από τα αντικείμενα της συλλογής του μηχανικού των μεταλλείων Α. Κορδέλλα και σε ευρήματα από το σπήλαιο του Πανός στην Ανάβυσσο , το Λιμάνι του Πασσά , το Δημολιάκι (Βήσα) και τα Πουσιπέλια. Στο κέντρο του αιθρίου τοποθετήθηκε το ψηφιδωτό δάπεδο από την παλαιοχριστιανική βασιλική που βρέθηκε στο Λαύριο
